donderdag 21 januari 2010

Terug van de Weissensee


foto: poederafdaling vanaf de Latschurflank naar de Weissensee

foto: zonsondergang boven het oostelijke deel van de bevroren Weissensee

Ik ben net terug van een korte week avontuur op en om de Weissensee (Karinthië, Oostenrijk). Mijn plan was om een toerskitocht te maken en deel te nemen aan de alternatieve Elfstedentocht.
De toerskitocht was mooi en de sneeuwcondities wat hoger op berg perfect! Enige minpuntje: het is flink doorwerken om tien kilometer te sporen, waarvan een deel over een bospad wat meer weg had van een hindernisparcours (omgevallen bomen, trappetjes en meer van die niet praktisch te beskiën objecten). Na een afdaling vanaf de flanken van de Latschur-groep restte nog een wandeling van zo'n vijftien kilometer langs de oever van de Weissensee, terug naar het pension.


foto: uitzicht op de Weissensee met schaatsparcours vanaf de Naggler skipistes


foto: de toertocht is begonnen

Een goede, verstandige voorbereiding op de schaatstocht van de volgende dag was mijn ietwat te lang uitgevallen toerskittocht natuurlijk niet. De volgende dag, 19 januari, stond ik met stramme kuiten om zeven uur 's morgens aan de start. Ik had mijn doel gesteld op honderd kilometer, aangezien het mijn eerste deelnema is en ik pas net een paar maanden serieus aan het schaatsen ben. De omstandigheden waren zo goed, zowel het ijs als het weer, dat ik er na 4,5 uur schaatsen al honderd kilometer op had zitten. Stoppen zou stom zijn, ik moet toch op zijn minst wat voelen, naast plezier en enthousiasme? De eerste pijntjes lieten niet lang op zich wachten, uiteindelijk kon ik na een totaal van honderdvijftig kilometer mijn rug niet meer strekken en er begon een aantal tenen erg vreemd aan te voelen. Het was over, zie hier mijn resultatenschema. Ik lag echter prima op schema om vóór vijf uur de laatste vijftig kilometer af te leggen en de maximale "echte" afstand van tweehonderd kilometer te rijden. Eigenlijk kan ik trots zijn dat ik mijn doel met vijftig kilometer extra voorbijgegaan ben. Toch voelt het ook alsof ik vijftig kilometer te kort gekomen ben. Velen reden de tweehonderd uit, anderen hielden zich aan hun oorspronkelijke doel om 25, 50, 100 of 150 kilometer te rijden, sommigen moesten hun doel bijstellen en weer een aantal werd afgevoerd (met een schouder uit de kom en dergelijke). 's Nachts lig je in bed nog scheuren te ontwijken! Een prachtige ervaring die ik graag nog eens wil meemaken en verbeteren!

Geen opmerkingen: