Ik heb mezelf getrakteerd op een nieuw paraglidingharnas! In combinatie met mijn lichtgewicht scherm (Ozone Peak) kan ik nu met een vlieguitrusting van slechts vijf kilo vrolijk door de bergen huppelen. Ook op het lierterrein, of op de fiets naar de duinen of het groundhandling-park is de gewichtsbesparing een genot. Mijn vorige harnas was al snel een kilo 8 zwaarder. Met grondoefeningen had het nut van het lichte harnas zich al bewezen, je kan er gewoon mee rondlopen zonder dat de zitplank in je bovenbenen drukt en het zweet over je rug loopt.
Vliegen was een iets ander verhaal. Afgelopen weekend trok in na vijf vrij soepele liervluchtjes de stoute schoenen aan en verruilde mijn dikke veilige harnas voor mijn Gin Yeti Ultralight Reversible. Wel heb ik er de optionele airbag onder gehangen om toch wat protectie te hebben voor het geval ik op mijn kont land. Het grote verschil tijdens het vliegen is de zogenaamde "split-legs" uitvoering. Geen zitplank, maar de benen kunnen nu afzonderlijk van elkaar bewegen. Omdat bij het paragliden veel input vanuit de gewichtsverplaatsing komt vereist dit een subtielere aanpak. De veredelde luier voelde echter heel comfortabel aan en ook al duurde de vluchtjes maar een minuut of vijf, na een uur hang ik er waarschijnlijk nog net zo prettig in. Ik voelde geen enkel knel- of drukpunt. Het gevoel van vrijheid is verhoogd, je hebt niet meer het idee in een stoeltje te zitten maar eerder in een hangmat te zitten.
Na afloop van het vliegen moest de parapente wel heel secuur gevouwen worden om hem op te kunnen bergen in de rugzak, welke ontstaat als het harnas binnenstebuiten wordt gekeerd. Het speedsysteem en de airbag kunnen aangekoppeld blijven, de helm bovenop de rugtas, en ook voor een ijspickel is nog plaats. Hoewel de winter duidelijk is ingevallen heb ik de pickelbevestiging nog niet in de praktijk getest. Als ik wel een pickel nodig zou hebben bij een toekomstig climb-&fly avontuur vraag ik me eerder af waar ik de pickel tijdens de vlucht kan opbergen. Tijdens de klim heb ik hem immers toch graag in de hand, vooral op sneeuwvelden en gletsjers.
Waarschijnlijk kan de pickel dan het beste in de gamaschen (beenkappen) geschoven worden om risico op verwondingen bij een landing te beperken. En dan de stijgijzers... als deze bij de start nog onder de schoenen zitten om een glijpartij te voorkomen moeten ze tijdens de vlucht, liefst met één hand, los gepeuterd worden en om de enkels gebonden worden. Vergeet je dit en staat er weinig tegenwind bij de landing ga je vrijwel zeker op je plaat op de landingsstrook.
Meer reviews volgen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten